Tην ώρα που ο επικεφαλής των σοσιαλιστών στο Ευρωκοινοβούλιο Ούντο Μπούλμαν καλούσε το ΠΑΣΟΚ να δώσει το παρών στην εκδήλωση της 4ης Μαρτίου στην Αθήνα και στον αγώνα των ευρωπαϊκών προοδευτικών δυνάμεων κατά της ακροδεξιάς, ο γραμματέας Επικοινωνίας του ΚΙΝΑΛ Σταμάτης Μαλέλης δήλωνε ότι «βρισκόμαστε σε πόλεμο με τον ΣΥΡΙΖΑ». Και ο βουλευτής της Δημοκρατικής Συμπαράταξης Βασίλης Κεγκέρογλου δήλωνε ότι «επαφές τρίτου τύπου με τον ΣΥΡΙΖΑ θα αποφεύγονται».
Την ίδια ώρα επίσης, ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος της ΔΗΣΥ Ανδρέας Λοβέρδος και ο τομεάρχης Εξωτερικών της ΝΔ Γιώργος Κουμουτσάκος εμφανίζονταν σε πλήρη ταύτιση – σε βαθμό συντεταγμένου μετώπου – στο Εθνικό Συμβούλιο Εξωτερικής Πολιτικής για να θέσουν κοινό αίτημα: Να καλέσουν την κυβέρνηση να μην δεσμεύσει την επόμενη ηγεσία της χώρας σε κανένα από τα μείζονα θέματα της εξωτερικής πολιτικής – από την αιγιαλίτιδα ζώνη έως την ΑΟΖ – επειδή ο βίος της είναι περιορισμένος και «δεν θα ξεπεράσει τους δύο με πέντε μήνες». Ο υπουργός Εξωτερικών Γιώργος Κατρούγκαλος μάλλον ευλόγως τους υπενθύμισε ότι η παρούσα κυβέρνηση δεν είναι… υπηρεσιακή και ότι «συναίνεση δεν σημαίνει συνδιαχείριση», η πολιτική σημειολογία όμως όλων των παραπάνω μηνυμάτων είναι άκρως αποκαλυπτική. Και επιβεβαιώνει ότι ΝΔ και Κίνημα Αλλαγής βρίσκονται πλέον σε τροχιά όχι μόνον πλήρους σύγκλισης αλλά, επί της ουσίας, και πολιτικής «συγχώνευσης».
«Η κυρία Γεννηματά μετατρέπει το ΚΙΝΑΛ σε συνιστώσα της ΝΔ για να καταλάβει ένα τμήμα της εξουσίας», δήλωσε χθες ο ευρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΧΑ Στέλιος Κούλογλου αποτυπώνοντας εύγλωττα και το πλαίσιο αυτής της σύγκλισης, για να προσθέσει: «Είναι προφανές ότι υπάρχει μυστική συμφωνία ΝΔ-ΚΙΝΑΛ για τη μετεκλογική συνεργασία».
Στην πραγματικότητα, όπως επισημαίνουν και άλλα κυβερνητικά στελέχη, πρόκειται για μια συμφωνία που αποτελεί και τον πρόδρομο για την επανάληψη του κυβερνητικού μοντέλου Σαμαρά-Βενιζέλου. Τόσο ο Αντώνης Σαμαράς, άλλωστε, όσο και ο Ευάγγελος Βενιζέλος έχουν παίξει καθοριστικό ρόλο στην επιχείρηση σύγκλισης ΚΙΝΑΛ-ΝΔ, με τον όλο σχεδιασμό να περιλαμβάνει πλην της συγκυβέρνησης και την εκλογή νέου Προέδρου της Δημοκρατίας το 2020.
Ο ίδιος ο πρωθυπουργός ήταν εκείνος που «έδειξε» εμμέσως πλην σαφώς αυτήν την πτυχή της συμφωνίας όταν έθεσε εκ νέου στην Βουλή το θέμα της επανεκλογής Παυλόπουλου και ρώτησε τον Κυριάκο Μητσοτάκη εάν έχει «τάξει αλλού» το ύπατο πολιτειακό αξίωμα και γι αυτό δεν δεσμεύεται για την στήριξη του νυν Προέδρου. Και παρά τις διαψεύσεις της εκπροσώπου της ΝΔ Μαρίας Σπυράκης σε ό,τι αφορά τα σενάρια προώθησης στην Προεδρία του Ευάγγελου Βενιζέλου, τα μηνύματα τόσο από την Πειραιώς όσο και από την Χαριλάου Τρικούπη επιβεβαιώνουν ότι ο σχεδιασμός της μετεκλογικής συνεργασίας ΝΔ – ΚΙΝΑΛ περιλαμβάνει και την ανάδειξη στην Προεδρία προσώπου προερχόμενου από τον, στενό ή ευρύτερο, χώρο του παλαιού ΠΑΣΟΚ.
Δεν είναι τυχαίο, άλλωστε, ότι ενώ από την πλευρά του ΚΙΝΑΛ άπαντες διακηρύσσουν ότι θα προτείνουν για την Προεδρία της Δημοκρατίας πρόσωπο «προερχόμενο από τον προοδευτικό χώρο», από την πλευρά της ΝΔ δεν υπάρχει καμία ανάλογη τοποθέτηση υπέρ υποψηφιότητας που θα προέρχεται από την συντηρητική παράταξη. Οι γνωρίζοντες, δε, τις παρασκηνιακές διεργασίες μεταξύ Πειραιώς και Χαριλάου Τρικούπη, λένε πως η εκλογή Προέδρου από την πλευρά του ΚΙΝΑΛ είναι το αντάλλαγμα που έχει δεχθεί και έχει δώσει ο Κυριάκος Μητσοτάκης στην Φώφη Γεννηματά για να διασφαλίσει την μετεκλογική συγκυβέρνηση. Σ’ αυτό το κάδρο, το τελευταίο διάστημα – και με αφορμή και την συνταγματική αναθεώρηση – έχει αρχίσει και νέος γύρος ονοματολογίας για την Προεδρία της Δημοκρατίας. Εντόνως, δε, ακούγονται και πάλι τα ονόματα τόσο του συνταγματολόγου Νίκου Αλιβιζάτου όσο και του πρώην πρωθυπουργού Λουκά Παπαδήμου, που αμφότεροι προέρχονται από την λεγόμενη «εκσυγχρονιστική κεντροαριστερά»…
